Dut ağacından kaç kez
Düştüm bilmiyorum…
Sen, benim çocukluğumdun!
Mahalle maçları sonrası içtiğim soğuk su
Dinlediğim ilk masallar…
Sen, benim çocukluğumdun!
Komşu teyzeden salçalı ekmeğim
İlk okuduğum Cin Ali kitabım…
Sen, baldırı çıplak çocukluğumdun!
Dört nala koştuğum anlar
Hastalanınca göğsüne Vicks sürülen…
Sen,
Pamuk şekeri pamuktan yapılır sandığım çocukluğumdun!
15-16ocak2013
Çocukluğumun dut ağacında
Tıka basa doyduk duta
Elimiz, yüzümüz yapış yapış
Bizse mutluyuz
Tırtıllardan önce dutlara
Ulaşmışız
*
Toprağa düşen dutlara
Yazık oldu deyip
Gülümserken
O dut ağacının tepesindeyiz
Sen ve ben
Ay yüzlüm!
11haziran2012
Tattım dalından
Her yerde
Bir meyveni
Bazen olgun
Bazen kuru
Hey dut ağacım
Kutsalım benim
Çocukluğum benim
16temmuz2011
Bahçenizde dut ağacı var teyze
Gördüm
Bembeyaz olmuş dutlar
Ne güzel yenir onlar teyze
Yiyen yoksa gelir
Yerim ben teyze
Bahçenizde kırmızı dut ağacı var amca
Gördüm
Ağzımın suyu aktı
Gelip onları yerim ben amca
Haydi bahçelere girelim
İzin alıp teyzelerden, amcalardan
Dut ağaçlarının en üst dallarına çıkalım
Yiyelim, yiyelim
Düşelim ağaçtan
Yine çıkalım
Yiyelim
Her yanımız yapış yapış olsun
Gülelim hep birlikte
Birkaç tane de bahçe sahibine verelim
Koşa koşa gidelim sonra
Güneş batarken
Mutluluk içinde
“son” yazan jenerikte…
21haziran2011 (en uzun günün gecesi)
Dut ağacı
Hey dut ağacı,
uyan artık!
n’olur anlat bana çocukluğumu:
O yaramazlıklarımı
ilk aşkımı, yapraklarının altında
dutlarını ağzımızı şapırdata şapırdata yerken duyduğumuz hazzı
kahkahalarımızı anlat bana.
Hey dut ağacı,
dur dökme yapraklarını
biraz daha bekle
doya doya bakayım sana
ve geçmişime
bir gülümseme eşliğinde.
hey dut ağacı
sarmış tırtıllar her yanını
izin ver temizleyim onları…
unutmuşum
sen hiçbir misafirini kov(a)mazsın
Hey dut ağacı!
rüyalarımda konuşuyorum senle
sabah olunca
iş telaşı
yaşama telaşı
uçup gidiyorsun aklımdan…
Hey dut ağacım!
çık karşıma tekrar
yaşam anlam kazansın…
28 Temmuz 2010 (geceyarısı)
YILDIRAY LİSE 