Ah be ölüm
İçimde bir ukde bırakırsın hep
Son kez göremediklerimden
Helalleşemediklerimden
Ah be ölüm
Gözümün önüne gelir
Anılar
Sohbetler
Mutluluklar
En çok da umutlar
Ah be ölüm
Gecen yok
Gündüzün yok
Aniden gelir
Güzel insanları alır gidersin
Ah be ölüm
Bazen üste üste gelirsin
Çoğalır acılar
Azalır umutlar
Ah be ölüm
03temmuz2016
(Son dönemde yitirdiğim Musa Lise, Ülkü İşsever, Fırat Bayır ve Galip Arslan’ın ardından)
[Şehir: Ankara]
Ölüm çığlığı her yerde
Karanlık çöker
Kuytularda gizlenir ölüm
Şu köşebaşından çıkacak şimdi
Ölüm yakışır bu şehre
24kasım2014
yürümek
sonu ya ölüm
ya mavilik
nisan2014
Resim: Edvard Munch’un “Çığlık” adlı tablosu
“ölmekten korkmuyorum, daha çok sözcüklerin olmayışı korkutuyor beni” (*)
Harfler kaybolmasın sakın
Kabuslarımda bile
O harfler
Benim ilacım
Elim, ayağım
Gözümün nuru
Dilimin ucu
O harfler
4mayıs2013
(*): Gökçenur Ç.’nin “Söz’e Mezar” kitabından
“Nasıl ölmek istersin?”
diye sordu sevdiğine
Romantik bir cevap beklercesine
*
Genç erkek hiç duraksamadan
“Gece, yatağımda sessizce” dedi
*
Kız, “Kiminle?” diye tekrar sordu
*
Erkek, “Yalnız” dedi
“Yapayalnız,
Yaş fark etmez!”
26temmuz2012
YILDIRAY LİSE 