ev
Evler var
Evler var
İçinde huzur
Evler var
İçinde şiddet
Evler var
İçinde şefkat
Evler var
İçinde hüzün
Evler var
İçinde neşe
Evler var
İçinde iki yaşlı
Evler var
İçinde bebek
Evler var
İçinde umut.
9kasım2012
Göçebe hayatımızda
Huzuru bulmalı insan evinde
Nerde o ev, hey dost?
Göçebe hayatımızda
Bir durak belki de ev
Mezardan önceki son durak.
23ekim2012
Evimdi
“Ona kalsa herkesin bir kıyısı var
Durup el sallayacak.” Bejan Matur
Durdur gemiyi
Hey kaptan
El sallayayım
“homeland”ime
Bir tek orası kaldı
Evimdi diyebileceğim!
18ocak2012
Bir ev ararım
Bir ev ararım
Belki sana komşu
Belki içinde senveben
Yüzümde bir gülümseme
Bir ev ararım
21temmuz2011
Ev mektup bekler
Şiirle dolmalı evin içi
aşkla ve huzurla
şiirle dolmalı!
Mektup bir seferde çıkmıyorsa
bekle lütfen
çalakalem yazılmalı
her mektup
renkli pullarla
sana yollanmalı
Temmuz2011
“Ev”im neresi?
Hep düşündüm “ev”im demek
Ne demek?
Kim nereye “ev”im der…
Daha önce de yazdım
Hayatımın evreleri:
Çocuktum (https://yildiraylise.wordpress.com/2010/10/17/cocuktum/ )
Ergendim (https://yildiraylise.wordpress.com/2010/10/19/ergendim/ )
Gençtim (https://yildiraylise.wordpress.com/2010/11/15/genctim/ )
Hamdım piştim (https://yildiraylise.wordpress.com/2010/11/16/hamdim-pistim%e2%80%a6/ )
Hepsi farklı illerde geçmiş
Farklı mahalle arkadaşları
Farklı aşklar
Farklı sahalarda futbol oynamış
Farklı yerlerde kitapçılarla dost olmuşum
Ama hepsi kopmuş ordan ayrılınca
Düşündüm düşündüm
Ve buldum sonunda:
Ömrümün yarısı geçmiş
“ev”im artık Ankara olmuş…
5şubat2011
