Gecenin köründe çalar ev telefonum
“Zıırrr! Zıırrr!”
*
“Hayırdır inşallaaah” deyip
Kalkarım
*
Şaşkın şaşkın açarım
“Aağğlooo!”
*
“Aloo… Orası hayal kırıklıkları müzesi mi acaba?”
diye sorar bir genç kadın
sesi titrekçe…
*
“pardoooon!” diye cevaplarım anca…
*
“Diyorum ki: Hayal kırıklıkları müzesi mi acaba?”
*
“Efendiiimm?” derim şaşkınlıktan
kendime gelip…
*
“Hayal kırıklıkları müzesi mi?”
*
“Yok kardeş yaaa.”
Çııık… çıııkk… der
ve dururum bir an.
“Dertlisin. Alatacakların var galiba?”
Deyip başladım dinlemeye…
*
Anlattı…
Anlattı…
Anlattı…
*
O anlattı,
ben kafa salladım görürmüş gibi beni
Şiştim doğrusu…
*
Pazar günü
Alarm çalınca
Uyandım
Derin bir nefes alıp…
26ağustos2012